Compact Linear Collider
Fizycy z Uniwersytetu Warszawskiego są od wielu lat zaangażowani w prace nad przygotowaniem programu badań i koncepcji detektora dla projektu CLIC (Compact LInear Collider) w CERN. Akcelerator liniowy CLIC, zderzacz elektron-pozyton z energią zderzenia od 380 GeV do 3 TeV, jest uważany za jeden z najbardziej dojrzałych i obiecujących projektów następnej dużej infrastruktury badawczej w CERN. Projekt akceleratora (Conceptual Design Report – CDR) został przedstawiony w roku 2012, w tym czasie zawiązała się też współpraca CLICdp (CLIC Detector and Physics Collaboration), której członkami są Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Instytut Fizyki Jądrowej im. Henryka Niewodniczańskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie oraz Uniwersytet Warszawski.
Grupy z AGH i IFJ PAN w Krakowie zaangażowane są w prace nad koncepcją detektora CLIC, w szczególności projekty kalorymetrów BeamCal i LumiCal odpowiedzialnych za pomiary elektronów rozproszonych pod małymi kątami, monitorowanie wiązek akceleratora i pomiar świetlności. Prace te prowadzone są w ramach międzynarodowej współpracy FCAL.
Prowadzone na Uniwersytecie Warszawskim badania koncentrują się na własnościach bozonu Higgsa i kwarku top, a także na poszukiwaniach różnych procesów nowej fizyki, zwłaszcza tych, których odkrycie nie jest możliwe w LHC. Efekty „nowej fizyki” mogą się już ujawnić na pierwszym etapie działania CLIC (energia 380 GeV) w precyzyjnych pomiarach produkcji i własności bozonu Higgsa i kwarku top, ale ich poszukiwanie będzie głównym celem na kolejnych etapach projektu CLIC, przy energii zderzeń 1.5 i 3 TeV. W ramach przeprowadzonych badań analizowano m.in. możliwość pomiaru w CLIC rzadkich rozpadów kwarku top (tzw. rozpadów z wymianą prądów naładowanych zmieniających zapach, Flavour Changing Neutral Currents) i niewidocznych rozpadów bozonu Higgsa. Analizowano też możliwości obserwacji produkcji nowych cząstek: dodatkowych bozonów Higgsa, innych cząstek skalnych (o różnych kanałach rozpadu), ciężkich neutrin i cząstek ciemnej materii. Większość wyników została opublikowana w prestiżowych czasopismach, powstały też liczne prace licencjackie i magisterskie.